
سبک روستیک در فضاهای ویلایی کاربرد دارد و سعی شده تا طبیعت خالص را به درون فضا بکشاند. البته ساختار خام و نپختهای دارد و دارای اجزائی ناصاف و کمی زمخت است. مبلمان و وسایل روشنایی گاهی از کنده درخت، تنه و شاخه درختان و الیاف و کنف ساخته میشوند. این سبک در خانههای ویلایی و کوهستانی و روستایی یافت میشود.

سبک های روستایی بسیاری وجود دارد که با توجه به فرهنگ ها و دوره های مختلف، شکل تازه ای به خود می گیرند. کانتری برای هر کشور یک سبک سنتی محسوب می شود. بنابراین سبک های محلی مختلفی مانند فرانسوی، انگلیسی، ایتالیایی (توسکانی) و … به وجود آمده است. هر نوع سبک محلی ویژگی هایی دارد که بیانگر فرهنگی است که این سبک از آن زاده شده است.
1- انگلیسی
سبکی آرام و راحت مملو از نقوش گلدار، چهارخانه و راه راه است. چوب های طبیعی مانند چوب بلوط از مواردی است که در این سبک بسیار به چشم می خورد. در سبک محلی انگلیسی، با آن مبلمان بزرگ و جداسازی فضا با دیوارهایی که با انواع تصاویر و اشیا تزیین شده است، فضای باز جایگاه چندانی ندارد.

2- فرانسوی
سبک محلی فرانسوی با رنگ های ژرف و درخشان (مثل بنفش بادمجانی، اسطوخودوسی یا بنفش کمرنگ، زرد، آبی لاجوردی) شناسایی می شود. رنگ ها در قالب نقوشی از گل ها و حیوانات به نمایش در می آید.

3- ایتالیایی (توسکانی)
سبک محلی ایتالیایی که به سبک توسکانی نیز معروف است، فضایی گرم و کلبه ای دارد. رنگ های اُکر (خاکی)، سفالی، زرد طلایی و سبز در آن بسیار به چشم می خورد. کفپوش و شومینه از سنگ طبیعی ساخته می شود. سطوح پرداخت نشده چوبی و دیوار های ناصاف، از مواردی است که حال و هوای روستایی آن را تشدید می کند.

در مجموع، ویژگی های اصلی سبک طراحی داخلی محلی عبارتند از:
- دنج و راحت اما گاهی شلوغ و بهم ریخته
- سبکی سنتی در هر فرهنگ (مثلا محلی فرانسوی، محلی آمریکایی و…)
- نقوش گل و گیاه، چهارخانه ای و راه راهی
- مبلمان درشت و سنگین
- سطوح خشن و پرداخت نشده