باغ انگلیسی

باغ انگلیسی نوعی بازگشت به دنیای زیبای کهن داشت. در حقیقت این باغ ترکیبی از نقاشی، شعر، خیال و شکل‌های دیگر از اغراق‌های شخصی بود که عمق ریشه آن تحت تأثیر ادبیات نئوگوتیک قرار داشت.
سبک‌های باغ انگلیسی

باغ‌سازی در انگلستان به دو سبک باغ‌های رسمی و هندسی و باغ طبیعی و آزاد تقسیم می‌شود.

تأثیر جنبش رمانتیک در انگلستان سبب شکل گیری باغ با نظم طبیعی شد. باغ‌های رنسانس انگلستان در فضایی طراحی شده که گیاهان در خط راست و به صورت مستقیم قرار می‌گیرند و این یکی از مشخصه‌های زیبایی جایی است که این مدل باغ برای آن طراحی شده‌است.
در این دوره اصول اولیه باغ سازی در انگلستان کاشتن درختان انبوه به حالت ردیفی و منظم با خیابان های باریکی در وسط بود و نیز وجود آبگیرها و استخرهای بسیار بزرگ، گل کاری زیاد، پستی بلندی های تپه ماهوری، درختان دوطرف خیابان ها که غالبا از سرو تشکیل می شد و باقیمانده فضای خالی که با چمن یا علف پوشیده می‌شد و وجود تک درختی در وسط آن چون نقطه پرگار به چمن ها زیبایی می بخشید. فواره ساده نیز یکی از عوامل اصلی این باغ ها بود.

فرم های مختلف باغ از رنسانس تا کلاسیک و باروک، در امتداد باغ های منظم، تا قرن هجدهم رو به تکامل داشتند تا اینکه به یک باره در انگلستان انقلابی در ساختار باغ سازی جهان پدیدار شد. شعرا و نویسندگان انگلیسی در کتب و اشعار خود به تعریف از مناظر بدیع طبیعی و رد و تمسخر باغ سازی منظم پرداختند. البته رشد اقتصادی انگلیس در این امر بسیار مؤثر بود. بدین ترتیب شهرگرایی و زندگی در محیط دست ساز انسان جای خود را به شیوه زندگی در ییلاق حال و هوای روستایی بخشید. ساخت ویلاها به عنوان بیان جامعه آزاد بریتانیا مبنای باغ و منظرسازی قرن هجدهم قرار گرفت.
ساختار باغ انگلیسی نامنظم

در این روش باغ سازی با کوشش هر چه تمام تر نقشه کشی می شد تا همه چیز نقشه کشی نشده به نظر آید. جاده های باریک و پرپیچ وخم، توده ای از درختان در فواصل اتفاقی، دریاچه ای کوچک و رودبارهای ماری شکل به جای حوضچه ها و جوی بندی های متقارن مناظری بدیع را به وجود می‌آوردند.

در این باغ ها شکل زمین، آب، درخت و معماری همانند تابلوی نقاشی با ایجاد پس زمینه، میان زمینه و پیش زمینه با یکدیگر ترکیب می شدند و بدین ترتیب، تعادل و ترکیب نقاشی گونه منظر جایگزین اصل تقارن ریاضی باغ‌های فرانسوی است.
بهترین نمونه طراحی به طرح باغ های روشام (Rousham) و استورهد (Stourhead) و استوهاوس (Stowehouse) تعلق داشت. در این باغ ها، حرکت و زندگی، جانشین تماشا و ستایش فضاهای نمایشی باغ های فرانسوی می شود.