باغهای رومی ترکیبی از مجموعه درختان زینتی و پوشش‌هایی از گیاهانی مانند مورد و شمشاد ایلکس بوده است. در این باغها سنگ‌ریزه‌ها و انواع صدف‌های دریائی را برای تزئین به کار می‌بردند و به تدریج در طول تاریخ، کاربرد مجسمه در باغها و پارکهای اطراف قصرها مرسوم گردید. در زمان‌های بسیار دور قبل از آنکه اولین باغ توده‌ای در انگلستان بوجود آید، طراحی باغ در ایتالیا، دوره تحولی وسیعی را شروع کرد و سبک مزبور بتدریج تا اوائل قرن شانزدهم به کشورهای مجاور مانند فرانسه برده شد.
بنابراین انواع باغهای ایتالیائی خود راهنمائی در قرن پانزدهم و شانزدهم برای احداث باغها و پارک‌ها در اروپا شد که نوعی گسترش فرهنگ و خصوصیات ایتالیائی را نشان می‌دهد.
خصوصیات باغ ایتالیایی
از خصوصیات این سبک می‌توان به باغ های با وسعت بسیار، تراس بندی، بنوعی متاثر از سبک‌های معماری همراه با مجسمه ها، درختان، درختچه های دائمی و گلکاری های حاشیه ای در فضای باز اشاره کرد. امروزه سعی می شود در طراحی های جدید تغییرات زیادی نسبت به طرح های گذشته داده نشود. در هر حال در دوره رنسانس رعایت قرینه سازی در طرح ها مرسوم بوده است.
در پارکهای کلاسیک ایتالیائی، گاهی سعی شده است که از مساحت های کوچک حداکثر استفاده را بنمایند. به عنوان مثال باغ لاگامبرایا در نزدیکی فلورانس را می توان نام برد. در این باغ حاشیه های زیبای گل کاری همراه با پرچین ها جلب توجه می‌کند. در زمان جنگ جهانی دوم این باغ به تصرف آلمانها در آمد قسمتی از آن از بین رفته و دوباره بازسازی شده است.
همان طوری که در بالا گفته شد برخی از باغها و پارکهای ایتالیا بصورت تراس بندی می باشد ، بعنوان مثال باغ باروک که در دامنه یک تپه مانند پر طاووس جلوه گری می کند. این پارک دارای چشمه های متعدد و پله های زیبایی است و در بلندی آن آبشار زیبایی وجود دارد. در این باغ سرو های بلند سر به آسمان کشیده، زیبایی خاصی را پدید آورده و به عبارت دیگر یکی از زیباترین باغهای ایتالیا است که متاثر از طرح‌های دوره رنسانس می باشد.
از باغسازی قدیمی تا باغسازی امروز ایتالیایی
بطور کلی سبک باغهای قدیم روم به گونه ای گسترش یافت که در دوره ما بصورت باغچه ها و تراس بندی مرسوم گشت. امروزه کم و بیش در بسیاری قسمتهای ایتالیا می توان باغهای تراس بندی شده که متاثر از تاریخ است مشاهده نمود. بایستی گفته شود در قرون وسطا نیز هنر باغ سازی توسعه چندانی نیافته ولی به تدریج در طول قرون رو به تکامل نهاده و به نوعی تکامل یافته است. شاید اینجا مناسب باشد به زیبا ترین باغ پس از اسلام اشاره شود که باغ قصر الحمرا می باشد. این باغ در جنوب اسپانیا و نزدیک به گرانادا واقع شده است در این باغ حوضچه ها و حوض خانه هایی که در حد وسط ساختمان و فضای آزاد است احداث شده یکی از شاهکارهای مهم آن نحوه آب رسانی و استفاده از نی و کانال می باشد . در این باغ اتاق هایی همانند تراس ها سرپوشیده با گیاهان سبز، نحوه ارتباط فضای داخل و بیرون را مشخص می کند به طور کلی سبکی که در این باغ به کار رفته کاملاً ایده های شرقی داشته و وجود آب نماها و فواره ها در بیرون و داخل ساختمان ، دلیل بارزی از ورود طبیعت به داخل ساختمان می باشد.
